AZERBAYCAN’da yüz yıldır akar bu kan, yüz yıldır yükselir bu figan” diyen yazar Müslim Oğuz, 1951 yılında Iğdır’da doğdu. İ. Ü. Edebiyat Fakültesi Tarih bölümünden mezun olduktan sonra çeşitli yerlerde tarih öğretmenliği, Milli Eğitim Şube Müdürlüğü, Halk Eğitimi Başkanlığı, İl Kültür ve Turizm müdürlüğü görevlerinde bulundu.
Yazar, Türkiye Yazarlar birliği ve İlesam üyesi olup, Hergün, Ortadoğu, Yeni Düşünce, Bursa Hakimiyet, Kars Hüryurt, Yeşil Iğdır, Manisa’nın Sesi, Manisa Manşet, Hür Işık, gazetelerinde makale, hikâye ve romanları, Tohum, Nesil, Nilüfer, Doğuş Edebiyat dergilerinde hikâyeleri yayınlandı.
1980 yılında Kayseri Doğuş Edebiyat Dergisinin düzenlediği “İsmail Gerçeksöz Roman Yarışması”nda İLK HANÇER,1990 yılında da Yeni Düşünce Gazetesinin düzenlemiş olduğu “12 EYLÜL VE ÜLKÜCÜLER” konulu roman yarışmasında “ÖNCE VATAN DEDİLER” adı eseriyle ödüller aldı. Sırasıyla Kan Yolları kapadı, İlk Hançer, Nisan Ağlar Mayısa, Yüreğimin Götürdüğü Yere Bırakmıyorlar, Tek Başına, Kerbela Akşamları, Iğdır Akşamları, Mavi Dualı kadın kitapları yayınlandı.
İKİ ELMA DAHA DÜŞTÜ…
Gökten değil,
Gönlümden iki elma daha düştü…
İkisi de size..
Biri NİSAN AĞLAR MAYISA…
Aras’ın o tayından,
Azerbaycan diyarından…
Biri MAVİ DUALI KADIN…
Sevda rüzgârının estiği,
Kaf dağının ardından…
ÖMÜR…
Ömür de bir kitaptır.
Yazar kitabını nasıl yazıyorsa,
İnsan da ömrünün sayfalarını öyle yazıyor…
Ömür kitabını güzel yazabilenlere ne mutlu.
DOST…
” Aşk imiş her ne var âlemde,
İlm bir kıyl u kal imiş ancak”
Demiş ya şairler şairi Fuzuli
Bence,
Sevgilisi Leyla, Mecnun’a,
Sevgilisi Şirin, Ferhat’a,
Sevgilisi Aslı, Kerem’e,
Sevgilisi Arzu, Kamber’e,
Ve daha bilmediğimiz nice sevgili aşıklarına,
Hep hasret, hicran, gam keder ve gan erdiler.
Bu yüzden,
Dostluk imiş he ne var âlemde,
Aşk bir hasret ve hicran ateşiymiş.
Aşık Veyselce, toprak sadık yarimiz,
Dost, dert ortağı canımızdır demeli.
Gerçek dostlara ve gerçek dostu olanlara,
Dost geceden dostça selâmlar olsun…
MAVİ DUALI KADIN…
Gözler, Mavi… Yeşil… Ela… Kara…
Kahverengi olmuş, ne fark eder?
Onlara baktıkça, mavi bir ışık akar kalbe,
Aşk sözcüğü dökülür dudaklardan,
Sonra mavi dualı kadına dönüşür,
Bütün deniz…
…
Daha ilk bakışta gözlerine baktım ben senin.
Milyon kere değil, ömür boyu baksam,
Yine o hüzün bulutlu gözlerine bakacağım.
O bakışta gözlerimdi bakan gözlerine,
Ama gören yüreğimdi yüreğini.
Gözlerinde yüreğini gördüm ben senin.
Dokunmak var, dokunmak var!
Yüreğimle, kalbimle, gönlümle dokundum ben sana.
Ellerimle dokunduğumda, yüreğimdi dokunan.
Ellerinden tuttuğumda kalbimdi tutan…
Sesini de yüreğimle dinledim, yüreğimle duydum.
Bu can, gözlerine yüreğiyle baktı senin yüreğiyle gördü,
Yüreğiyle duydu, yüreğiyle tuttu aşkım.
Bu sevda gözlerimin ve yüreğimin sevdası!